Zeebonk

Op Zeeburgereiland, één van de recentste uitbreidingsgebieden in Amsterdam, schiet de nieuwbouw als paddenstoelen uit de grond. Na het vertrek van de plaatselijke waterzuiveringsinstallatie wordt er in korte tijd heel veel ontwikkeld. Appartementengebouw Zeebonk is een van de meest opmerkelijke complexen in de nieuwe wijk, al was het maar vanwege de slim ontworpen raamventilatie. Tonko Leemhuis (NwA Architecten) kreeg de opdracht van de projectontwikkelaar en stond in voor de architectuur van het appartementsblok. Op zijn beurt huurde hij Melvin Kaersenhout (studioMAEK) in om bij te springen met de uitwerking van het project. Kaersenhout: ‘Tonko en ik vonden elkaar in onze manier van ontwerpen. Allebei zijn we klassiek geschoold en kunnen we nog detailleren, iets wat je steeds minder vaak ziet omdat heel wat architecten hier nooit meer aan toekomen.’ Een van die details is raamventilatie, waarbij Kaersenhout zijn tanden meermaals stukbeet op de typisch Nederlandse bouwwijze met behulp van een stelkozijn. Die montagemethode - waarbij het raam van buitenaf tegen een aanslag gemonteerd wordt - stond tot dusver een integratie van een ventilatierooster in het raamkozijn in de weg. Na 10 jaar vond hij in Renson eindelijk een ventilatiepartner die mee wou stappen in de ontwikkeling van een oplossing voor het probleem dat zich wederom voordeed in dit specifieke project op Zeeburgereiland. Uitspringende balkons Vanaf de eerste schets was duidelijk dat het willekeurige patroon van horizontale banden met uitspringende balkons de eyecatcher moest worden. ‘We hebben daarbij heel erg gefocust op mooie detailleringen in het metselwerk en de juiste verhoudingen tussen de onderdelen van het gebouw,’ verklaart Melvin Kaersenhout zich nader. Leemhuis: ‘Wij wilden de onderkant van de balkons sowieso gelijk uitgelijnd zien met het plafond binnenin de appartementen. Dit soort architectuur vraagt nu eenmaal om de ‘banden’ die de balkons vormen te laten doorlopen. Maar het brengt wel met zich mee dat je ook de ventilatie bovenop het raam verdekt moet kunnen integreren. Zo is het verhaal van de samenwerking met Renson eigenlijk begonnen.’ Geen enkele ventilatieleverancier kon - tot ergernis van Kaersenhout - een aangepast systeem ontwikkelen net zoals een raamconstructeur dat doet voor plaatsing van buitenaf. En een referentiekader was er in Nederland niet. Uiteindelijk bleken vooral de garanties, op het vlak van waterdichtheid en afdichtingen van de totaalintegratie, de spelbreker te zijn om iemand bereid te vinden zijn nek uit te steken voor een specifieke oplossing voor dit project. Leemhuis: ‘Nu is die garantie uitgesplitst voor het kozijn enerzijds en de raamventilatie anderzijds. Maar wat wij in dit geval getracht hebben en wat uiteindelijk ook gelukt is, is om de twee losse producten te integreren tot één gezamenlijke oplossing. De raamprofielen waren al doorgetrokken voor plaatsing in een Isokorf-systeem, enkel de roosters bleven op dat vlak achterwege.’ Slank De oplossing die Renson voor dit project ontwikkelde ziet er heel slank uit, zoals Kaersenhout uitlegt. ‘Het kozijn camoufleert het ventilatierooster of ook: het kozijn ís het ventilatierooster, én omgekeerd. Het is heel minimaal en veel mooier dan dat het rooster in het glas ingewerkt zou zitten.’ Technisch gezien werd het Invisivent raamrooster zo aangepast voor de raamprofielen, dat het aanslagprofiel - dat anders bovenop het raamkozijn zat - nu aan de bovenkant van het ventilatierooster is geplaatst. De raamprofielen werden op hun beurt bovenaan voorzien van een flens voor de montage van de Invisivent. En ook de zijkanten van de raamprofielen werden net zo hoog doorgetrokken als de Invisivent die erop aansluit.