Winkelcentrum Meerhoven

Hoewel een flink deel van het centrumplan nog niet is gebouwd, toch rijst het complex nu al uit het landschap op als de eenzame Ayersrock of het bergdorp San Gimignano, die als inspiratiebronnen zijn gebruikt. Van veraf een monoliet, maar van dichtbij eentje waarin stedelijke ruimtes zijn uitgespaard en bij benadering steeds meer gearticuleerd in vorm en kleur. Er wordt gestreefd naar een familie van gebouwen. Verschillend van vorm en reliëf, maar met een verwantschap in huid: een zorgvuldig gekozen baksteen in verschillende kleurnuances.

Het blok met de rode balkons is van diederendirrix, maar hier heeft Paul Diederen niet zijn beste werk geleverd. Het is ooit goedgekeurd door supervisor en commissie ruimtelijke kwaliteit, maar naar mijn mening past het niet goed bij de rest van het centrumplan. Vanaf het begin is er gestuurd op gevels met duidelijke plooien of groeven, naar analogie van Ayersrock. Waar alle andere gebouwen een verticale structuur hebben, is er hier plotseling een horizontale geleding ingezet. Dat wordt nog benadrukt door de witte gevelbeplating, terwijl er toch echt in het beeldkwaliteitplan metselwerk in een bepaalde kleur staat voorgeschreven. Om daar nog enigszins aan te voldoen zijn alle hekwerken in de kleur van de stenen geschilderd.