Paviljoen Duivenvoorde

Een schuurachtig gebouw zonder zichtbare raampartijen waarin een restaurant gevestigd wordt. Met die ogenschijnlijk onmogelijke opdracht is architect Bas ten Brinke van 70F architecture aan de slag gegaan voor het paviljoen, dat op het monumentale landgoed bij kasteel Duivenvoorde moest komen. Ten Brinke lost deze “spagaat” op door te werken met een tweede huid van verticale latten van drie verschillende breedtes, die bevestigd zijn op 55 mm afstand van elkaar. Het meest in het oog springend zijn de 9 beweegbare luiken in die tweede huid, die als het paviljoen geopend is voor openheid en binnenvallend licht zorgen. Lattenconstructie ‘De opdracht was om een gebouw te realiseren van 6 meter breed en 30 meter lang, dat zou passen in de omgeving van het landgoed en het kasteel - beide Rijksmonumenten’, vertelt Ten Brinke. ‘Het moest een soort schuur worden. Maar schuren hebben geen ramen en dat werkt niet in een restaurant. We hebben dat opgelost door een glazen gevel te ontwerpen, die over het gehele gebouw een lattenconstructie aan de buitenkant heeft gekregen. Voor de delen van het interieur waar geen licht hoefde door te schijnen, hebben we aan de binnenkant gewone geveldelen geplaatst.’ Middeleeuwse schuur Om toch meer licht en openingen te creëren greep Ten Brinke terug op een constructie die hij eerder heeft toegepast bij een kinderboerderij in Almere: scharnierende luiken. ‘Bij de kinderboerderij was de gevel echter onderdeel van de constructie, waardoor de luiken vrij grof waren en qua constructie behoorlijk dik. Daar was ook een contragewicht nodig om de luiken te kunnen openen. In Paviljoen Duivenvoorde is dat niet het geval en hebben we de luiken in een aluminium constructie kunnen maken.’ De scharnieren zijn van buiten vrijwel niet te zien, waardoor het paviljoen in dichte toestand als een heuse schuur oogt, geheel passend in de middeleeuwse omgeving. ‘Inclusief een gootlijn van slechts 2 meter 20 hoog, die in die tijd heel gewoon was.’ Verduurzaamd hout Ook de latten die Foreco heeft geleverd, passen in dat monumentale middeleeuwse beeld. Ten Brinke: ‘Dat is wel een bijzonder verhaal, want het gaat om verduurzaamd Radiata Pine, NobelWood geheten. Het snelgroeiende grenenhout is van nature helemaal niet duurzaam, maar Foreco heeft dit hout op een speciale manier verduurzaamd waardoor het de levensduur van tropisch hardhout krijgt. Dat is ook de reden dat ze op het hout een garantie van 15 jaar geven. Het zal ook vergrijzen, maar dat past juist in het schuurachtige van dit paviljoen. In de Middeleeuwen werden schuren immers ook neergezet en daarna eigenlijk niet meer onderhouden, waardoor het hout vergrijsde.’ Hoewel het gebouw relatief klein is, voelt het van binnen toch ruim aan. De ruimte boven de restaurantkeuken en het sanitairblok is opengelaten, zodat de dakconstructie van voor tot achter zichtbaar blijft. Een aantal vaste ramen loopt over de nok door in het achterdakvlak, richting de monumentale tuinmuur. Het resultaat is een paviljoen dat oogt als een schuur maar als een kameleon transformeert tot een restaurant.