Leerfabriek

‘Het is zo realistisch gemaakt, dat bezoekers de vloer willen voelen om zichzelf ervan te overtuigen dat er geen echte koeienhuid op ligt’, vertelt Sylvia Drijvers-Merschmann over het tapijt dat de vergaderruimten in het oudste gebouw op het Leerfabriek-terrein in Oisterwijk siert. Drijvers architectenbureau transformeerde het gebouw uit 1918 – onderdeel van de oude leerlooierij – naar een sfeervolle kantooromgeving, waar nu Citrus Software en Andriessen gevestigd is. ‘Ooit was KVL (Koninklijke Verenigde Leder) de grootste leerlooierij van Europa. Twaalfhonderd mensen vonden hier emplooi. Die ambachtelijke geschiedenis vormde natuurlijk een fantastische basis voor de renovatie’, vertelt Drijvers. ‘Bij de hele verbouwing, zowel van het casco als het interieur, hebben we rekening gehouden met de historie. Oorspronkelijke elementen zijn zo veel mogelijk behouden en de ruwe charme komt terug in de muren, balken en vloeren. Door daarnaast veel te werken met staal en hout en het leidingwerk te tonen behield het gebouw zijn industriële uitstraling.’ Maar dan wel met meer daglichttoetreding. ‘Weliswaar waren er veel grote open vertrekken, maar het is veel ruimtelijker geworden door daklichten toe te voegen en de trap te verplaatsen naar het midden én een vide te creëren, die nu de centrale ontmoetingsplaats is’, legt ze uit. Tapijt met betonlook De keuze voor betonnen vloeren was, zeker op de begane grond, logisch. ‘In het trappenhuis en de verdiepingen wilden we die sfeer doortrekken. Beton op een houten constructie verwerken is echter geen optie. Daardoor viel de keuze op Desso-tapijt met een betonlook (Desso&Ex).’ Een keuze die mede werd ingegeven vanuit akoestisch oogpunt, volgens de architect. ‘De plafondhoogte op de begane grond was voldoende om in het plafond akoestische oplossingen te integreren. Op de verdiepingsvloer - waar eveneens een kantoortuin is – ontbrak het aan hoogte. Ook dat was een reden om voor tapijt te kiezen.’ Creatief Daarnaast bood het tapijt Drijvers creatieve mogelijkheden. ‘De historie en authentieke details die het gebouw rijk is, wilden we bewaren. Zoals de leerhaken in de balken; vroeger hingen hieraan huiden te drogen.’ En voor wie die finesses over het hoofd ziet: in de vergaderruimten zijn onder de tafels verschillende koeienhuiden in het ‘betontapijt’ verweven die refereren aan het verleden. ‘Bijzonder is dat deze huiden bijna niet van echt te onderscheiden zijn. Voor de twee verschillende huiden hebben wij high res foto’s bij Desso aangeleverd, waarna zij de afbeeldingen hebben bewerkt en in het tapijt geweven. Door de hoge resolutie en de gesneden pool is dit zo natuurgetrouw geworden dat ter hoogte van de schoft zelfs dieptewerking ontstaat.’