Havenhuis Biesbosch

In de meeste jachthavens is het havenkantoor een veredelde bouwkeet die in de hoek van de haven is geplaatst. Niet echt aantrekkelijk dus. Maar het kan ook anders. Zoals in Drimmelen, aan de zuidzijde van de Biesbosch. De havenmeester heeft daar sinds afgelopen mei de beschikking over een eigentijds gebouw van waaruit hij niet alleen zicht heeft over het hele haventerrein, maar dat ook zelf het aanzien meer dan waard is. Architectenbureau Drijvers uit Oisterwijk ontwierp zowel het exterieur als interieur. De haven in Drimmelen is een plek om ‘s avonds aan te meren, aangenaam te verpozen in leuke restaurantjes en natuurlijk om te genieten van de omgeving. En, zoals in ieder havengebied, schoeit de invulling op vele leesten. Er is een speelgelegenheid voor de kinderen, parkeerplaatsen, sanitaire voorzieningen, en … in de hoek van het terrein een houten barak dat dienst deed als havenkantoor. Tot zover verschilde de jachthaven weinig van andere. Tot afgelopen mei! Wie Drimmelen nu binnenrijdt ziet vrijwel direct het opvallende havenhuis liggen. Met zijn asymmetrische rode dak - refererend aan de zeildoeken van de jachten - dat boven de dijk uitsteekt en bijna doorloopt tot op het maaiveld, is het een baken van herkenning en een opvallende verschijning. Kortom: een pand dat ook een levendige interieur nodig heeft. Beleving “Door de ruime overstekken en opvallende kleur beleef je overal in het gebouw het dak”, vertelt interieurarchitect Sylvia Drijvers-Merschmann. “Die beleving van zowel het pand als de omgeving wilden we met de inrichting versterken.” Ze zocht daarbij naar het subtiele evenwicht tussen maritieme beleving, kleurgebruik en een praktische invulling. Want een havengebouw is niet alleen het kantoor voor de havenmeester en de medewerkers, met name op mooie dagen is het een zenuwcentrum waar de bezoekers landen, vragen stellen en van de sanitaire ruimtes gebruikmaken. Alleen mooi zou dus niet volstaan; het gebouw moest ook een aangename werkomgeving bieden én vooral praktisch zijn. Markant Van de opdrachtgever kreeg het architectenbureau mee dat het een markant pand moest worden. “Overzichtelijk met veel glas zodat er goed zicht is op de activiteiten in de haven.” Wie het kantoor via de hoofdentree op de eerste verdieping betreedt, ervaart dat allemaal. De grote glazen wanden zorgen voor voldoende daglicht op het kantoor, zelfs in de centrale kantoorruimte, terwijl de dakoverstekken voorkomen dat er te veel zonlicht binnenstroomt. “De kamer in het midden wordt het kantoor van de havenmeester, maar kan ook dienen als kleine vergaderruimte. De glazen wanden zorgen dat hij altijd in contact is met de andere medewerkers. Terwijl de donkere kleur van de binnen- en buitenkozijnen het zicht gevoelsmatig niet onderbreken.” In harmonie Terwijl op de werkvloer is gekozen voor redelijk neutrale tinten - blauw-groen-grijs tapijt en houtkleurige tegels en meubels – is op de bovenverdieping de kleurstelling veel levendiger met groen/rode lampenkappen, stoelen in verschillende kleuren en fotobehang dat tot de nok reikt. “Door meer kleuren te gebruiken op de 1e verdieping ervaar je het dak veel intenser. Natuurlijk moeten de tinten harmoniëren met de rode dakbedekking, maar het zijn ook ruimtes waar een andere energie is. Er wordt vergaderd en ontspannen”, legt Drijvers uit. “Tegelijk wilden we hier nautische aspecten in het ontwerp verwerken. Daarom is in de tapijtvloer van de vergaderruimte een kompas geweven, worden de lampen opgehangen met scheepstouwen en is de hoge wand in de kantine bekleed met een foto van een zeilend schip.” Verrassing De grootste verrassing bevindt zich echter in de plint van het havenhuis, de begane grond met de sanitaire ruimtes. Geen wit te bekennen, of het moeten de deuren zijn. Nee, de interieurarchitect koos ervoor om van de toiletten en douches ruimtes te maken die je niet mag missen. En waardoor bezoekers ongetwijfeld straks zullen zeggen ‘je moet eens daar gaan kijken op het toilet; ze hebben ijsvogels en otters aan de muren’. Zelf zegt Drijvers daarover: “We wilden een rustieke uitstraling creëren en de natuurlijke omgeving van de Biesbosch benadrukken. De keramische tegels hebben een verweerde houtlook met verschillende grijs -bruine kleurtinten, maar zijn ze net als de donkergrijze troffelvloer (die doorloopt in de plint) en de zilvergrijze scheidingswanden goed schoon te houden. In de mannenruimte kijkt een otter vanaf de HPL-wand toe, terwijl we in de vrouwenafdeling een afbeelding van een ijsvogel gebruikten. Beide zijn dieren die in de Biesbosch voorkomen. En ook in het souterrain wilden we het dak terug laten komen. Dit keer door middel van kleur. Daarom zijn de wasbakken uitgevoerd in felrode Silestone.”