Vredeoord - 189 woningen

Waar, op twee na, alle Philipsgebouwen zijn verdwenen, is ruimte geschapen voor de nieuwe woonwijk Vredeoord. Trudo kon hier, buiten de oordelen van de gemeentelijke commissie ruimtelijke kwaliteit om, zijn gang gaan naar een stedenbouwkundig en landschappelijk ontwerp van Buro Lubbers. Het eerste deelplan bestaat uit grondgebonden woningen in verschillende types, ontworpen door HilberinkBosch architecten. De oost-west gerichte dwarsverbinding door de wijk, De Loper genoemd, verbindt alle delen van het complex. Het is een langgerekt, autovrij en kindvriendelijk plein van 400 meter lengte, deels beschaduwd door volwassen bomen.

Hierlangs zijn ook woningtypes van drie lagen met kap gepositioneerd, waardoor een stedelijk landschap ontstaat.

Alle woningen zijn opgetrokken uit dezelfde baksteensortering waarvan de donkere plint geleidelijk overgaat in de lichtere steen van de gevel erboven. Houten elementen verzachten het beeld.

Vanuit de randen steken brede toegangswegen de wijk in. Ze hebben en brede groen middenberm. Omdat er in de buurt wordt gewerkt met deelauto’s kan het aantal parkeerplaatsen minder zijn en dat komt het groen ten goede. Langs deze straten staat het basiswoningtype van twee lagen met een kap. De achterpaden zijn hier en daar verbreed ten behoeve van veilige speelgelegenheid. Op veel plaatsen doemt in de achtergrond het oude hoofdkantoor van Philips Nederland op.

Aan sommige rijen met een voorgevel op het zuiden is een stalen pergola over de gehele lengte toegevoegd. Zij zullen op termijn voor schaduw kunne zorgen en het beeld vergroenen.

Nu dringt zich natuurlijk de vraag op of het een meerwaarde is geweest dat de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit hier buitenspel is gezet. De achtergrond van deze door de gemeenteraad ingestelde mogelijkheid was enerzijds tijdwinst in de vergunningprocedure en anderzijds was de gedachte dat deze mogelijkheid een meer experimentele architectuur zou kunnen genereren. Dat soort politiek geformuleerde motieven toont alleen maar aan dat er buitengewoon weinig inzicht bestond in de werkwijze van de commissie gedurende de decennia daarvoor. Het was juist altijd de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit die aandrong op meer architectonische expressie, eigenheid en experiment. De opgeleverde tijdwinst is in ieder geval niet te meten, nu dit plan nooit bij de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit geweest is. Het plan zou ook vast wel door de commissie zijn goedgekeurd. Maar of deze architectuur meer verdient dat een voldoende laat ik graag aan kijker over.