Studentenflat

Langs dit oostelijke del van de Ring stond decennialang een appartementengebouw uit de wederopbouwperiode. Na een eerste studie om het gebouw te hergebruiken voor studentenwoningen, bleek sloop en nieuwbouw uiteindelijk de enige optie.

Waar de oorspronkelijke gevel vooral horizontaal was georiënteerd, heeft de nieuwbouw een meer verticale gerichte gevelopbouw, al is door het onderscheid tussen onder- en bovenbouw ook een zekere horizontaliteit bereikt. In het stucwerk van de gevel wordt het spel van horizontale en verticale lijnen subtiel verder uitgewerkt door een fijnzinnig stelsel van groeven in het geveloppervlak.

De onderste twee woonlagen zijn samengepakt tot een robuuste plint met een strak ritme van verticale raamstroken. De drie lagen daarboven zijn ook weer verticaal samengebonden, maar hier met een dubbele breedte.

Aan de zuidzijde zijn alle neggen recht, terwijl alle noordelijke neggen schuin zijn aangesneden. En dan valt pas op dat hier een intelligent spel is gespeeld met de ritmering. De schuine neggen variëren namelijk in breedte bij gelijkblijvende stramienmaten. Dat werd mogelijk door binnen de stramienen te spelen met de breedte van de rechte muurdammen. Op deze manier zit er een zekere spanning in de gevel die een suggestie van beweging tot gevolg heeft.

Het groevenpatroon loopt door in het stucwerk van de zijgevels, maar wordt daar aangevuld met een stippenstramien van ingebouwde nestkasten.De toegangspartij in de beide zijgevels is, net als de ramen in de langsgevels, gevat in een kader van glad stucwerk. Ook hier met een rechte en een schuine negge. Die laatste is dan wel extreem uitgerekt.

Waar de toegang aan de Willem van de Veldestraat direct aan de straat is gelegen, wordt de entree aan de Jan Tooropstraat bereikt via een raster van bol-acacia's.