Het Sonnet

Aan de rand van het beschermde stadsgezicht Den Elzent stond tot voor enkele jaren geleden een verzorgingshuis in de kenmerkende wederopbouwarchitectuur. Sloop daarvan maakte de weg vrij voor een nieuw stedenbouwkundig plan met woongebouwen. Het hoge blok A is met zeven lagen hoger dan de oorspronkelijke bebouwing. De sterke horizontale geleding met de opengewerkte hoeken, maakt echter nergens een kolossale indruk. De zwarte plint en terugliggende toplaag, dragen daaraan bij. De witte muurdammen, verspreid liggende witte vlakken en de witte vloerranden contrasteren sterk met de antracietkleurige onderdelen van het gebouw en verlenen het complex een frisse elegantie die zich uitstrekt in het omliggende park.

Blok B langs de straat is een schakeling van drie lagere blokken met ver terugliggende verbindingsstukken. Deze volumes zijn veel meer ingekaderd en ogen, ondanks hun grote glasopeningen, wat massiever. De witte kleur zoekt de verbinding met de witte sterrenwacht aan de overzijde.

Omdat het complex valt binnen de grenzen van het beschermde stadsgezicht, moest gemotiveerd worden dat deze architectuur zicht voegt in zijn context en geen afbreuk doet aan de te beschermen waarden. Het bouwvolume kan beslist verdedigd worden onder verwijzing naar het vroegere verzorgingshuis. De architectuur verwijst naar mijn gevoel echter nergens naar de wederopbouwarchitectuur van dit deel van Den Elzent. Daarvoor is de architectuur te grafisch en contrastrijk. Wat overigens niet wegneemt dat hier sprake is van een prachtig complex!